1. Maksymalny moment zginający
Dla belki swobodnie podpartej maksymalny moment zginający występuje w środku rozpiętości. W tym przekroju naprężenia normalne będą największe. Obciążenie działa w płaszczyźnie centralnej co oznacza, że wektor momentu zginającego jest równoległy do osi centralnej y₀. Skoro płaszczyzna działania obciążenia nie pokrywa się z płaszczyzną główną centralną mamy do czynienia z przypadkiem zginania ukośnego.

Moment M_y0 rozciąga dolne włókna belki, zwrot wektora momentu pokazano na rysunku poniżej.

2. Charakterystyki geometryczne
Przekrój posiada jedną oś symetrii co nieco upraszcza obliczenia.

2.1. Środek ciężkości

2.2. Tensor bezwładności

2.3. Główne centralne momenty i główne centralne osie bezwładności

Osie główne centralne y, z są obrócone w stosunku do osi centralnych y₀, z₀ o kąt 45°. Oś y jest osią symetrii przekroju. Przejście od jednego układu do drugiego określa macierz przejścia:

3. Rozkład naprężeń
Ponieważ wszystkie człony wzoru przedstawiając rozkład  naprężeń muszą być określone w układzie głównym centralnym, należy zrzutować wektor momentu M_y0 na osie y i z. Wyznaczenie bryły naprężeń musi być też poprzedzone obliczeniem współrzędnych wszystkich punktów narożnych przekroju w układzie głównym centralnym.

4. Równanie osi obojętnej
Równanie osi obojętnej otrzymamy, przyrównując do zera rozkład naprężeń

5. Bryła naprężeń
Aby obliczyć naprężenia we wszystkich narożnych punktach przekroju, należy wyznaczyć współrzędne tych punktów w układzie głównym centralnym. Wykorzystamy tutaj tensorowe prawo transformacji dla wpółrzędnych:

          
Indeks 0 oznacza współrzędne punktów w układzie centralnym (starym), a a to macierz przejścia określona w pkt. 2.3.

Naprężenia w poszczególnych punktach przekroju: